Halscorrectie Kliniek Veldhoven

Hals liposuctie dagboek van Suzanne


Het hals liposuctie dagboek van Suzanne: Ik wil niet te cliché beginnen maar ik denk dat ik dit toch ga doen. Ik ben Suzanne, een vrouw van 22 jaar oud en werk als paraveterinair oftewel dierenartsassistente. Op dit moment woon ik nog thuis bij mijn ouders en broer. Verder doe ik mijn best een beetje sportief te zijn en breng ik tijd door met vrienden. Maar ik heb een probleem, althans dat vind ik. Ik heb een onderkin. Hij zit er… En ik krijg hem niet weg.

Mijn hals

In het begin viel hij, om eerlijk te zijn, mij nog niet zo op. Maar hoe meer ik ernaar keek, hoe meer hij opviel, hoe meer ik merkte dat ik me niet fijn voelde bij het zien van die stomme onderkin. Ik dacht: zijn er geen oefeningen die ik kan doen? Zou het helpen als ik op een bepaalde manier mijn nek beweeg? Ik zocht op Facebook naar foto’s en filmpjes – niet dat ik dit heel lang vol heb gehouden. Of zou ik kunnen letten op mijn eetgewoontes? Maar, ja… dan gaat het natuurlijk eerst op andere plekken eraf en in je gezicht afvallen is lastig. Plus ik hou gewoon van chocolade! Zijn er geen hulpmiddelen als gekke jaw-exercises of smeersels waarmee je dit misschien wel kan wegkrijgen? Die blijken er te zijn maar ik vond het allemaal net te ‘vaag’ om het te bestellen.

Ik heb nooit geprobeerd om mijn onderkin te verbergen met kleding of iets dergelijks. Wat ik wel doe is mijn hoofd proberen zo gestrekt mogelijk te houden, zodat de onderkin minder opvalt. Het dragen van een mondkapje heeft nu een extra voordeel; mijn onderkin valt niet op want hij wordt bedekt. Maar ik vind het echt verschrikkelijk. Je hebt hem of je hebt hem niet en je kan er niks mee. En ja.. bij mij zit hij er ‘standaard’ die aanwezige onderkin.

Hals liposuctie dagboek van Suzanne: mijn coming-out

Heel lang heb ik bij familie en vrienden, met alleen kleine opmerkingen, wat laten vallen over mijn onderkin. Ik durf zelfs te zeggen dat ik het er eerder met mijn vriendinnen over had dan met mijn moeder. Nadat ik er meer last van begon te krijgen, durfde ik wel vaker het onderwerp aan te snijden. Ook al gebeurde dit bij mijn vriendinnen wel op een wat lacherige manier. We hadden het er even over, maar écht een oplossing was er niet. Begripvol waren ze altijd en nu nog steeds.

Met mijn moeder heb ik het er meerdere keren over gehad. Bij haar kon ik ook echt mijn ei kwijt. Een tijdje terug, ik denk een maand of twee geleden, was het een avond met tranen toen ik nog een keer vertelde over hoe erg het bij me dwars zat. Ik stond op het punt van bijna niet meer naar buiten willen. Als ik in de spiegel keek, barstte ik vrijwel in tranen uit. Of als een vriendin een foto maakte van de verkeerde hoek, vond ik dat verschrikkelijk. De kans was groot dat het alleen maar erger werd. Samen bedachten we dat liposuctie een mogelijke oplossing zou zijn.

Vertellen op werk

Ik heb het toen ook op mijn werk verteld. Mijn behandeling was weliswaar in mijn vakantie gepland, maar ik verwachtte daarna nog onder de blauwe plekken te zitten. Dit is het nadeel van een bleke huid en rode haren. Gelukkig heb ik hele lieve en begrijpende collega’s die het fijn vonden dat ik hier iets aan liet doen, zodat ik mij weer goed zou voelen. Ik moet wel zeggen dat ik het heel spannend vond om te vertellen. Hoe heb ik dit aangepakt? Ik heb het eerst tegen een collega gezegd waar ik het heel goed mee kan vinden. En zo heb ik het steeds weer iemand verteld. Soms als er een paar collega’s bij elkaar zaten, kon ik het tegen meerdere tegelijk vertellen. O, ja en dan de vergadering. Ik heb er een agendapunt van gemaakt, waardoor iedereen moest luisteren. Op dat moment heb ik alles verteld wat ik van plan was. Uiteraard enkel de dingen waar ik me prettig bij voelde. Ze hoeven niet alles te weten.
Voor sommige mensen – vrienden, collega’s en familie – kwam het onverwachts, maar uit ervaring is toch wel gebleken dat iedereen het begreep. Vaak ook om dat ze zelf iets hebben, waar ze onzeker over zijn.

Kliniek Veldhoven

Ik ben al eerder bij Kliniek Veldhoven geweest voor ontharingsbehandelingen, waardoor ik bekend ben met de fijne werkstijl en werknemers. Ik heb een goed gevoel bij de kliniek en de keuze voor de plastisch chirurg. Waar ik nu wel al bang voor ben zijn de naalden tijdens de behandeling. Als paraveterinair klinkt dit misschien een beetje gek. Ik ben niet bang voor naalden bij dieren óf mensen, maar wel bij mijzelf. Toch heb ik mijn telefoon gepakt en de kliniek gebeld. Super spannend! Ik werd goed en gelukkig ook snel geholpen, het consult was zo ingepland. Zelf weet ik wat mijn goals zijn voor liposuctie: minder onderkin. Ik wilde niet met hoge verwachtingen het gesprek ingaan om vervolgens te horen dat het niet zou kunnen.

Zelf ben ik er bewust van dat er mensen zijn die grotere problemen hebben. Ik vind het dan ook erg lastig om me, wat voor veel mensen ‘zoiets kleins’ is, te laten behandelen. Maar voor mij… is het niet klein. Het wordt iedere dag groter. En ik ben blij dat ik voor mezelf de keus heb gemaakt om hier wat aan te laten doen, zodat ik me in de toekomst stukken beter ga voelen.

Liefs, Suzanne

Hals liposuctie dagboek: een dag ervoor

Beste lezers,
Om het maar meteen op te biechten… Schrijf ik dit de avond voor mijn ingreep, want mijn consult was een maand geleden. Mijn zenuwen voor de operatie stop ik in mijn dagboek door jullie mee te nemen in mijn consult.

Mijn consult had ik na een dag werken. Het was spannend: ik denk meer uit nieuwsgierigheid dan uit angst. Zo benieuwd naar wat de consulente zou vragen en uitleggen of wat de plastisch chirurg ging zeggen. Joyce, mijn consulente, is een super aardige, vrolijke, jonge vrouw die mij al meerdere keren in de kliniek heeft gezien. Zij had ook, toevallig, de telefoon opgenomen toen ik het consult ging plannen. En net als bij mijn vrienden, collega’s en moeder moest ik ook hier vertellen wat mij dwars zat. Door het comfortabele gevoel en begrip tijdens het gesprek, had ik hier geen moeite mee. Wat ik wel lastig vond was om mijn onderkin een cijfer te geven. Hoe verschrikkelijk vond ik mijn onderkin? Een 4,5 op een schaal van 10. Ik weet dat het nog veel erger kan, maar ik weet dat het ook zo veel beter mag. Ik vind het verschrikkelijk lelijk en voel me er slecht door.

Plastisch chirurg

Toen kwam de plastisch chirurg binnen. Hij bekeek mijn onderkin. Via een handspiegel zag ik hoe hij eraan voelde. Hij keek anders naar mij dan dat ik zelf deed. Ondertussen hield ik stiekem een beetje mijn adem in terwijl de plastisch chirurg het beoordeelde, wachtend op zijn antwoord. Kan er iets aan gedaan worden of niet? Gelukkig wel! Hij denkt dat er een goed resultaat behaald kan worden met liposuctie én wil zelfs nog wat weghalen bij de kaaklijn om ook daar een mooiere lijn te creëren. Oei, en daar komen ze dan de waterlanders. Tranen van blijdschap en opluchting. Er kan iets aan gedaan worden! Er valt zo’n last van je schouders. Je weet dat het beter gaat worden, wat een vooruitzicht.

Verwachtingsmanagement

Natuurlijk vertelde de plastisch chirurg hoe het verder zou gaan, wat de risico’s en gevolgen zijn. Ik luisterde maar blijdschap had de boventoon. Ook was mijn gevoel bij drs. Donders goed. Hij wist precies wat ik nodig had tijdens zo’n spannend moment. Iemand die mij er doorheen kon praten. Toen ik hem vertelde dat ik het heel spannend vond en bang ben voor naalden, was hij heel begripvol. Wel heb ik nu al medelijden met degene die mijn hand tijdens de ingreep gaat vasthouden. Na mijn consult waren mijn tranen gedroogd en zag ik mijn moeder. En ja, daar ging ik weer, opnieuw huilen.

Voor nu sluit ik deze ‘bladzijde’ uit mijn dagboek. Morgen is de ingreep en wil ik toch wel een beetje proberen te gaan slapen. Wish me luck!

Liefs, Suzanne

Hals liposuctie dagboek Suzanne: operatie achter de rug

Beste lezers,
De operatie is achter de rug! Nu begint het traject erna. Hoeveel last zal ik er van hebben? Hoe geneest het? Loop ik dagen als een blauw paasei rond? En hoe zal het er uitzien op de lange termijn? Allemaal vragen die ik heb, maar…We will see how everything works out!

The day after

Gelukkig ben ik de rest van de week vrij, waardoor ik vandaag mooi de kans had om wat bij te slapen na de ingreep. Het slapen ging goed. Dat verbaasde mij een beetje, omdat de laatst genomen paracetamol uitgewerkt moest zijn. Ik had helemaal geen pijn. Wel voelde het verband een beetje raar aan mijn hoofd. Het leek alsof het verband een beetje naar voren was geschoven, logisch met al dat bewegen in mijn slaap. Maar vandaag mag het eraf! En dan op naar het volgende masker, haha!

Verband

Ik heb eerst geprobeerd om zelf het verband, waarvan het uiteinde aan de bovenkant van mijn hoofd zat, er af te krijgen. Helaas is het werken in spiegelbeeld niet makkelijk. Mijn moeder heeft mij geholpen door een begin te maken met het verwijderen van het verband. Toen de eerste wikkel van het verband los was, kon ik door met de volgende, de volgende, de volgende, de volgende en ow ja, nog een. Als het verband verwijderd is, is het gek jezelf in de spiegel te zien. Je ziet de lijnen van de tekening nog op je onderkin, de twee steristrips aan de zijkant van je gezicht en je nog niet zo superduper blauwe onderkin. Ook mijn moeder bekeek me en zei al meteen dat ze verschil zag: ”Er hangt geen ‘zakje’ meer” Zelf merkte ik nog niet direct verschil op, ondanks dat ik wist dat er aardig wat uit was gehaald.

Masker

Na het verwijderde verband, kon ik het masker makkelijk om mijn hoofd te doen vanwege de stretch. Dit was dan eigenlijk zo gebeurd. Voor een goede ondersteuning moet je erop letten dat het masker niet te strak maar ook niet te los zit. Ook is het belangrijk om de naden aan de buitenkant te doen. Daar ging het bij mij bijna mis!

Hals liposuctie dagboek: kapsels

Nu zijn we toch wel aangekomen op een belangrijk punt. Wat doe ik nu met mijn haar? Het masker heeft namelijk een brede baan die over de bovenkant van het hoofd loopt en via klittenband vastgezet wordt in de nek. Het haar wordt hierdoor opgesplitst in twee delen. Eerst probeerde ik vlechtjes te maken, dit leek me wel praktisch en makkelijk. Maar in de spiegel zag ik een 15 jarige voor me. Met als gevolg dat mijn vader beneden in de woonkamer hard om me moest lachen. De vlechtjes bleven dus niet lang en maakte plaats voor twee knotjes op mijn hoofd. Een haarstijl die ik best leuk vond. Wel werd ik vergeleken met prinses Leia van Star Wars, hmmm. Door de muts van mijn ochtendjas op te zetten, leek ik ook nog op E.T. We moesten er allemaal hard om lachen.

Om te voorkomen dat het haar in de war raakt, moet je het haar in tweeën opsplitsen. Mijn haren los dragen met een masker vond ik dan ook niet praktisch. Ook kan het haar hierdoor makkelijk in het klittenband blijven hangen met het slapen. Na het slapen kan je het masker het beste af doen. Je haren even kammen en hem daarna weer opdoen. Wat uiteindelijk de beste haarstijl is? Geen idee… Ik kies gewoon waar ik zin in heb.

Hals liposuctie dagboek: herstel

Mijn moeder heeft foto’s van mijn hals gemaakt, zodat ik later kan terugzien hoe het herstel is verlopen. Vanaf dat moment heb ik de hele dag mijn masker op gehad. Tijdens het eten merkte ik dat ik wat kleinere hapjes moest nemen om beter te kunnen kauwen.

Dag erna

Verder heb ik weinig last gehad van de ingreep die dag. Soms voelde ik een zeurderige pijn, het gevoel van een schaafwond, waardoor ik twee keer die dag paracetamol heb genomen. De pijn werd minder of ging weg. Verder heb ik ook Arnica genomen: 3 keer per dag 2 tabletten een half uurtje na het eten. Dit zijn vitamines die zorgen voor een betere bloedsomloop en afvoer in je lichaam. Ik slikte deze vitamines al een week voor de ingreep en zal ik tot een week na de ingreep moeten slikken voor een gewenst resultaat.

Liefs, Suzanne

Heb je na het lezen van het hals liposuctie dagboek van Suzanne vragen? Neem contact met ons op!